این پست درباره بیوگرافی پائولو مالدینی Paolo Maldini است. پائولو چزاره مالدینی ([ˈpaːolo malˈdiːni]؛ زادهٔ 26 ژوئن 1968) یک فوتبالیست حرفه‌ای سابق ایتالیایی است که در پست دفاع چپ و مدافع میانی برای آث میلان و تیم ملی ایتالیا بازی می‌کرد و به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین مدافعان تاریخ شناخته می‌شود و به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران فوتبال به شما می آید. می توانید با شرط بندی بر روی تیم مورد علاقه خود در سایت معتبر 1xBet شرط بندی کنید و پول زیادی سود کنید. با ادامه این پست با سایت مگاشرط همراه باشید.
پائولو مالدینی
او به عنوان کاپیتان میلان و ایتالیا برای سال‌ها توسط سایر فوتبالیست‌ها به عنوان یک رهبر شناخته می‌شد که منجر به لقب “Il Capitano” (“کاپیتان”) شد. مالدینی با 647 بازی، رکورد بیشترین بازی در سری آ را در کنار جانلوئیجی بوفون دارد. او در حال حاضر به عنوان مدیر فنی میلان و همچنین مالک باشگاه میامی اف سی قهرمانی USL است.
مالدینی در طول دوران بازیگری خود، تمام 25 فصل دوران حرفه ای خود را در سری آ با میلان گذراند، قبل از اینکه به 41 سالگی برسد در سال 2009 بازنشسته شد. او 25 جام را با میلان به دست آورد: پنج بار لیگ قهرمانان اروپا، هفت عنوان قهرمانی سری آ، یک عنوان. کوپا ایتالیا، پنج قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا، پنج قهرمانی سوپرکاپ اروپا، دو جام بین قاره‌ای و یک جام باشگاه‌های جهان.
مالدینی در طول سالهای حضورش در میلان، در تمام دوران حرفه‌ای خود در دو دهه و نیم در سطح جهانی بازی کرد و جایزه بهترین مدافع را در جوایز فوتبال باشگاهی یوفا در سن 39 سالگی و همچنین سری مسابقات را به دست آورد. جایزه بهترین مدافع سال در سال 2004. پس از بازنشستگی او پس از فصل 09-2008، باشگاه همیشگی او میلان پیراهن شماره 3 او را بازنشسته کرد.
مالدینی اولین بازی خود را برای ایتالیا در سال 1988 انجام داد و 14 سال بازی کرد تا اینکه در سال 2002 با 7 گل و 126 بازی ملی بازنشسته شد. ایتالیا به مدت هشت سال و با 74 بار بستن بازوبند، رکورددار حضور به عنوان کاپیتان ایتالیا بود تا اینکه بار دیگر توسط کاناوارو در سال 2010 و پس از آن بوفون از او پیشی گرفت.
مالدینی با ایتالیا در چهار جام جهانی فوتبال و سه دوره قهرمانی اروپا شرکت کرد. اگرچه او در مسابقاتی با ایتالیا قهرمان نشد، اما به فینال جام جهانی 1994 و یورو 2000 و نیمه نهایی جام جهانی 1990 و یورو 1988 رسید. او در هر یک از این تیم‌ها به تیم‌های ستاره‌ای انتخاب شد. تورنمنت ها، علاوه بر یورو 1996. مالدینی در سال 1995 به عنوان بهترین بازیکن سال فیفا بعد از جورج وه دوم شد. مالدینی همچنین در سال 1994 و 2003 در توپ طلا سوم شد. در سال 2002، او به عنوان مدافع در تیم رویایی جام جهانی فوتبال انتخاب شد.
2004 پله او را در لیست 100 فیفا از بهترین بازیکنان زنده جهان قرار داد. مالدینی با 174 بازی رکورددار بیشترین بازی در مسابقات باشگاهی یوفا بود تا اینکه در سال 2017 ایکر کاسیاس از او سبقت گرفت. او همچنین با 902 بازی در تمامی رقابت ها، رکورددار حضور برای میلان است. او یکی از تنها 18 بازیکنی است که بیش از 1000 بازی حرفه ای انجام داده است.
در دسامبر 2012، او به تالار مشاهیر فوتبال ایتالیا راه یافت. پدر پائولو، چزاره، سابقاً برای میلان بازی می کرد و کاپیتان آن بود و یک مربی موفق ملی زیر 21 سال بود که در سال 1998 هم مربی میلان و هم تیم ملی بزرگسالان فرانسه بود.
حرفه باشگاهی مالدینی
1984–1987 : دوران جوانی، اولین حضور در بزرگسالان میلان و اوایل دوران حرفه ای مالدینی که در اصل محصول تیم جوانان میلان بود، کل دوران باشگاهی خود را نیز در تیم بزرگسالان میلان انجام داد.
او در طول فصل 1984–1985 قهرمان کوپا ایتالیا پریماورا با تیم جوانان میلان شد و اولین بازی خود در لیگ را برای میلان زیر نظر سرمربی نیلز لیدهولم در همان فصل در 20 ژانویه 1985 انجام داد و جایگزین سرجیو باتیستینی مصدوم در بازی مقابل اودینزه شد.
در سن 16 سالگی. این تنها حضور او در لیگ در این رقابت ها بود، اما او بلافاصله به عضویت یازدهم ابتدایی در فصل بعد در آمد، در 17 سالگی در پست دفاع راست، پیراهن شماره 3 را که قبلاً نیز متعلق به آن بود، به او دادند.
به پدرش سزار او بعداً به دلیل توانایی‌اش در پای چپ، به پست نمادین‌تر دفاع چپ خود تبدیل شد. مالدینی همچنین اولین بازی خود در کوپا ایتالیا را در سال 1985 در 21 اوت انجام داد، در حالی که اولین بازی او در مسابقات اروپایی نیز در همان سال در 18 سپتامبر انجام شد. او اولین گل از 29 گل خود را در سری آ در 4 ژانویه 1987 در پیروزی 1-0 مقابل کومو به ثمر رساند.
1987–1991 : موفقیت داخلی و بین المللی با The immortals
اسکودتو 1987–1988 تحت هدایت آریگو ساکی، اولین جام مالدینی و اولین قهرمانی از هفت عنوان لیگ را با این باشگاه رقم زد. تیم میلان ساکی که با نام مستعار «جاودانه‌ها» شناخته می‌شود، به خاطر داشتن سه هلندی فرانک رایکارد، رود گولیت و مارکو فان باستن، و همچنین هافبک‌های ایتالیایی کارلو آنچلوتی، روبرتو دونادونی (و بعداً دمتریو آلبرتینی) و یک ترکیب دفاعی قوی به یاد می‌آید.
تحت هدایت ساکی و بعدها فابیو کاپلو، مالدینی با فرانکو بارزی، الساندرو کاستاکورتا، مائورو تاسوتی، و همچنین فیلیپو گالی، استفانو ناوا و بعداً کریستین پانوچی، یکی از قوی‌ترین کوارتت‌های دفاعی فوتبال در تمام دوران، تشکیل شد. در طول فصل 1987-1988 سری آ، میلان تنها 14 گل دریافت کرد و با بهترین دفاع ایتالیا به پایان رسید و قهرمان سری آ شد.
پس از بازنشستگی بارسی، او همچنین با الساندرو نستا شراکتی قدرتمند و موفق ایجاد کرد. مالدینی در فصل بعد با میلان سوپرکاپ ایتالیا 1988 را به دست آورد و این جام را با قهرمانی پشت سر هم در جام ملت های اروپا در فصل های 1988–89 و 1989–90 دنبال کرد، در حالی که میلان در این دوره در رتبه سوم و دوم سری آ قرار گرفت.
فصل های مربوطه در 19 فوریه 1989، مالدینی صدمین بازی خود را در سری آ انجام داد. میلان با شکست مقابل یوونتوس به فینال کوپا ایتالیا 1989–90 رسید. میلان همچنین موفق شد در سال های 1989 و 1990 قهرمانی های پی در پی سوپرجام اروپا و همچنین قهرمانی های پی در پی جام بین قاره ای را در سال های 1989 و 1990 به دست آورد.
فصل بعد، در آخرین فصل ساکی با این باشگاه، میلان در یک چهارم حذف شد – فینال جام اروپا توسط فینالیست نهایی مارسی، و در سری آ دوم شد، پس از سمپدوریا، بار دیگر با بهترین دفاع در لیگ، تنها 19 گل دریافت کرد.
میلان با شکست مقابل رم، قهرمان نهایی جام ایتالیا، به نیمه نهایی کوپا ایتالیا رسید. در سال 1989، مالدینی جایزه براوو را به عنوان بهترین بازیکن زیر 23 سال در مسابقات اروپایی دریافت کرد.
1991–1996 : ادامه موفقیت با The Invincibles
با جانشینی ساکی، فابیو کاپلو، میلان همچنان یک نیروی برتر در ایتالیا و اروپا خواهد بود. مالدینی همچنین بخشی از تیم شکست ناپذیر سری آ میلان بود که در فصل 1991–1992 قهرمان شد.
در مجموع، میلان برای رکورد ایتالیا با 58 بازی لیگ شکست ناپذیر ماند و لقب “شکست ناپذیر” را به خود اختصاص داد. این قهرمانی اولین قهرمانی از سه قهرمانی متوالی میلان در سری آ تحت هدایت کاپلو در اوایل دهه 1990 خواهد بود.
مالدینی در فصل بعد به میلان کمک کرد تا از عنوان قهرمانی سری آ دفاع کند و به اولین مرحله از سه فینال متوالی لیگ قهرمانان اروپا برسد. میلان در فینال لیگ قهرمانان 1993 با شکست 1-0 مقابل مارسی شکست خورد.
در آن فصل، مالدینی اولین گل خود را در مسابقات اروپایی در 21 اکتبر 1992 در برد 1-0 در لیگ قهرمانان مقابل اسلوان براتیسلاوا به ثمر رساند و همچنین در 4 اکتبر همان سال دویستمین بازی خود را در سری آ انجام داد.
فصل بعد، میلان سومین قهرمانی متوالی خود در سری آ را به دست آورد و با بهترین دفاع ایتالیا به پایان رسید و تنها 15 گل دریافت کرد. مالدینی همچنین به هدایت میلان به دومین فینال متوالی لیگ قهرمانان اروپا کمک کرد، جایی که به تیمش کمک کرد بارسلونا را شکست دهد.
به دلیل محرومیت الساندرو کاستاکورتا و مصدومیت های فرانکو بارزی، ژان پیر پاپن و مارکو فن باستن، تیم رویایی بارسلونا به مربیگری یوهان کرایف، با دو تیم هجومی قدرتمند روماریو و هریستو استویچکوف، مدعیان مهمی برای کسب جام بودند.
با وجود غیبت های کلیدی، مالدینی به خط دفاعی میلان کمک کرد تا دروازه خود را بسته نگه دارد و با دو گل از دانیله ماسارو و یک گل از دژان ساویچویچ و مارسل دسایی، در فینال 4-0 بارسلونا را شکست دهد.
مالدینی پس از کسب سومین عنوان قهرمانی خود در لیگ قهرمانان اروپا و رسیدن به فینال جام جهانی 1994، به اولین مدافعی تبدیل شد که برنده جایزه سالانه World Soccer مجله ورلد ساکر شد. 125 برترین فوتبالیست زنده به انتخاب پله مالدینی در سال 2004 در جوایز فوتبال ایتالیا به عنوان بهترین مدافع سال سری آ انتخاب شد.
مالدینی در حال جشن گرفتن قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2007 با هم تیمی هایش در میلان. او در 38 سالگی مسن ترین کاپیتانی بود که جام را بالای سر برد. مالدینی فصل بعد را با بالا بردن سوپرجام ایتالیا در سال 2004 به عنوان کاپیتان پس از شکست میلان از لاتزیو آغاز کرد.
میلان در آن فصل در سری آ دوم شد و پس از یوونتوس، به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید، اما در ضربات پنالتی مقابل لیورپول شکست خورد، اگرچه مالدینی در همان دقیقه اول دروازه را باز کرد. در سال 2005، مالدینی برای دومین بار در دوران حرفه ای خود به عنوان بخشی از تیم منتخب سال یوفا انتخاب شد و همچنین برای اولین بار در دوران حرفه ای خود به عنوان بخشی از FIFPro World XI انتخاب شد.
در فصل بعد، میلان یک بار دیگر پشت سر یوونتوس در سری آ دوم شد و به نیمه نهایی لیگ قهرمانان رسید، اما در نهایت توسط بارسلونا قهرمان نهایی شکست خورد. هر دو یوونتوس و میلان بعداً به دلیل دست داشتن در رسوایی تبانی “کالچوپولی” در سال 2006 امتیاز کسر کردند و این عنوان به اینترناسیونال تعلق گرفت، در حالی که یوونتوس سقوط کرد و میلان پس از کسر امتیاز در رده سوم قرار گرفت.
در طول فصل، مالدینی اولین و تنها دبل دوران حرفه ای خود را مقابل رجینا به ثمر رساند. در 25 سپتامبر 2005، مالدینی پس از انجام 571 امین بازی خود در لیگ مقابل ترویزو، رکورد حضور دینو زوف در سری آ را شکست. هفت روز قبل از آن، او هشتصدمین بازی خود را در تمامی رقابت ها برای میلان انجام داده بود.
فصل بعد، مالدینی به کاپیتان میلان کمک کرد تا علیرغم کسر امتیاز، مقام چهارم را به دست آورد و آنها را به یک جایگاه مهم در مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا رساند. مالدینی 600 مین بازی خود در سری آ را در 13 می 2007 در کاتانیا با تساوی 1–1 انجام داد.
در آن فصل، مالدینی کاپیتان میلان بود تا سومین فینال لیگ قهرمانان اروپا در شش سال گذشته را به دست آورد و آنها را به پیروزی 2-1 بر لیورپول در فینال در 23 مه 2007 در آتن رساند. کاپیتان برای بردن جام لیگ قهرمانان مالدینی در طول دوران حرفه ای خود در هشت فینال لیگ قهرمانان اروپا شرکت کرد که تنها با فرانسیسکو جنتو از رئال مادرید برابری می کند.
مالدینی پنج بار و دو بار به عنوان کاپیتان جام را بالای سر برد. مالدینی در مصاحبه ای با ESPN که قبل از فینال سال 2007 پخش شد، فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2005 را بدترین لحظه دوران حرفه ای خود نامید. مسابقه ای که در آن او سریع ترین گل تاریخ یک فینال جام ملت های اروپا را پس از 51 ثانیه به ثمر رساند و مسن ترین بازیکن تاریخ در یک فینال شد، میلان پس از برتری 3-0 در نیمه دوم در ضربات پنالتی به لیورپول باخت.
مالدینی به دلیل عملکردش در سال 2007 به عنوان بهترین مدافع باشگاه یوفا انتخاب شد. در سال 2007، پس از قهرمانی میلان در سوپر جام یوفا در برابر سویا (اگرچه مالدینی در فینال ظاهر نشد)، مالدینی اولین کاپیتان اروپایی بود که پس از شکست دادن بوکا جونیورز در 16 دسامبر، جام باشگاه های جهان را بالای سر برد.
او برنامه های خود را برای بازنشستگی در پایان فصل 08-2007 اعلام کرد و گفت که این کار را بدون “پشیمانی” انجام خواهد داد. با این حال، پس از حذف میلان از لیگ قهرمانان توسط آرسنال در ماه مارس، مالدینی اظهار داشت که احتمالا بازنشستگی خود را حداقل یک سال دیگر به تعویق خواهد انداخت. او در 6 ژوئن قراردادی را تمدید کرد که او را برای فصل 09–2008 در میلان نگه داشت.
2008-2009: سالهای پایانی و بازنشستگی
در 16 فوریه 2008، در بازی مقابل پارما در ورزشگاه انیو تاردینی، مالدینی به جای مارک یانکولوفسکی به میدان رفت تا هزارمین بازی حرفه‌ای خود را انجام دهد که از این تعداد 861 بازی برای میلان، 12 مورد برای تیم زیر 21 سال ایتالیا، 1 بازی با تیم زیر 21 سال ایتالیا بود.
تیم المپیک ایتالیا و 126 با تیم بزرگسالان ایتالیا. در فوتبال اروپا، فقط پیتر شیلتون دروازه بان انگلیسی در آن زمان بازی های بیشتری را جمع آوری کرد: 1390 بازی بین سال های 1966 و 1997.
مالدینی آخرین بازی خود را در لیگ قهرمانان اروپا در 4 مارس 2008 انجام داد، در آخرین بازی با نتیجه 2-0 در سن سیرو شکست خورد. 16 برابر آرسنال که میلان را از لیگ قهرمانان اروپا 08–2007 حذف کرد.
در سال 2008 به مالدینی نشان شایستگی فیفا و همچنین نشان برتر بین المللی جاسینتو فاکتی اعطا شد که به بازیکنی اعطا می شود که در طول دوران حرفه ای خود هم مهارت و هم بازی جوانمردانه را نشان داده است.
مالدینی در سال 2009
در 18 آوریل 2009، مالدینی اعلام کرد که در پایان فصل 09-2008 بازنشسته خواهد شد. در 17 می 2009، در استادیوم فریولی، مالدینی نهصدمین بازی رسمی خود را برای میلان در یک بازی لیگ مقابل اودینزه انجام داد. آخرین بازی مالدینی در سن سیرو در 24 می، باخت 3–2 مقابل رم بود و مورد تشویق شدید هواداران قرار گرفت.
با این حال، زمانی که هواداران اولتراس میلان معروف به Brigate Rossonere به هنگام خداحافظی مالدینی به او اعتراض کردند، جنجال کوچکی به وجود آمد. آخرین بازی او برای میلان و آخرین بازی او به عنوان یک بازیکن فعال، پیروزی 2-0 مقابل فیورنتینا در 31 می 2009 در آخرین بازی فصل سری آ بود. این برد به این معنی بود که میلان در جایگاه سوم قرار گرفت و به قهرمانی فصل بعد راه یافت.
اینستاگرام پائولو مالدینی
مالدینی در صفحه اینستاگرام خود 2.1 میلیون نفر دنبال کننده دارد و 255 عدد پست منتشر کرده است.
